شمه ای از زندکی ماموستا عبدالله قاسمیانی

به قلم محمد فاضل شوکتی

مرحوم استاد ماموستا عبدالله قاسمیانی در سال 21/01/1304شمسی در یک خانواده روحانی متولد شد. انمرحوم در زمان طفولیت و نوجوانیدر نزد علما محلی مانند حاج ملا عزیز واعظی ،و ماموستاسید هاشم  و ماموستا ملا عثمان کتابهای اولیه را خواند و چون به سن جوانی رسید مانند سایر طلاب دینی نزد علمای فاضل انزمان کسب تحصیل نمود . در سال 1328 و نزد علمای طراز اول مانندآقای مجدی در مهاباد و ایرین در سسندج به تحصیل ژرداخت در سال 1339 در دانشکده حقوق دانشگاه تهران ثبت نام و به تحصیل می پردازد استادان دانشگاه تهران  فراست و قدرت درک  و شایستگی او را در می یابند و در ظرف مدت سه سال لیسانس حقوق را از دانشکده حقوق دانشگاه تهران اخذ می نماید وایشان در طول ایام زندگی از دوران سخت زندگی دانشجوئی یاد می نمودندکه با مشکلات ز

یادی زندگی را گذرانده است و به سختی موفق به تهیه کرایه منزل و پرداخت هزینه آب و برق و بوده اند .در سال 1324 پس از مراجعت به سردشت در آموزش و پرورش استخدام می شود .و در اثنا ی خدمت ایشان از طرف ریاست آموزش و پرورش مها باد و دانشگاه تبریز دعوت به تدریس می شوند  و ایشان به دلیل علا قه وافری که به خد مت به همشهریان   در زادگاهش  خود  شهر سردشت داشتند این پیشنها دها را قبول نمی نمایند.و از طرفی قضاوت امور محلی و امام جمعه و جماعت مسجد جامع سردشت می شوند و اولین امام جمعه بعد از اننقلاب بودند.

ایشان در تاریخ 29/07/1370  در شهر سردشت دعوت حق را لبیک گفته و در گورستان شهر خود سردشت به خا ک سپرده می شوند.

در حال حاضر مسجدی در محله دار بروی سردشت که  زمین آن از طرف روانشاد به مسجد اهدا شده  بنام ایشان نام گذاری شده است

حاج مصطفی نقیب در کتاب یا دها و خا طره ها در خصو ص انگیزه ادامه تحصیل خود اینگونه نقل می کند :
بسم الله :اکنون که تاریخ روز 29/02/1338 است بتائید خدا تصمیم گرفتم ک تا مدت 10 سال دیگر بدریافت در جه لیسانس در یکی از رشته های متداول نائل آیم و اگر این تصمیم اجرا نشد بهر کسی اجازه می هم که مرا یک فرد بی عرضه خطاب نماید و هرگونه اهانت را مستحقم.اموزگار دبستانهای سردشت دارای کارنامه کلاس سوم دبیرستان ،مصطفی نقیب  - امضا
اصل نامه را به آقای قاسمیانی دادم ،  او هم در در ذیل آن نوشت : صحت مراتب فوق و خط و امضای اقای نقیبی را گواهی می نمایم  - امضا قاسمیانی و آنرا به نام یک سند مهم برداشت و نزد خود نگهداشت 

بعد از نه سال آقای نقیب موفق به دریافت دانشنامه لیسانس می شود و ماموستا قاسمیانی ضمن  اظهار خوشحالی و تبریک   دست نوشته فوق را که  مانند سندی  نزد خود نگه داشته بود  برای آقای نقیب  ارسال و این شعر را می سراید و برای ایشان می فرستد : 

 ای نقیب که سالهای دراز
بودیم نور چشم و منشی راز
با مودت سلام ما پذیر
نشوی از نصیحتم دلگیر
در پی علم و فضل و دانش باش
منزور از ارازل و اوباش
ما بلطف و بحیله و تشویق
رهبرت بوده ایم تا توفیق
مدرک زنده بین که تقدیم است
در خور اهل فضل و تکریم است

بارک الله که چون رجال دلیر
وعد ه معمول گشت بی تقصیر
هر که بی عرضه خواندت الان
نیست در زمره جوانمردان
رادی مردی مستطاب و بصیر
گوی سبقت ربودی با تدبیر
چون سند گشته فاسد و مردود
راه بی عرضگی شده مسدود
پس فرستادمت که چون مردان
باز باشی پی جوانمردان
از کتاب و رجال ارزنده
همدمان بصیر و جوینده
بهره گیرند مردمان خبیر
تا بهر دانشی شوند بصیر
ارتجال نوشته ایم نقیب
بحبیب است نامه نه به رقیب

برای تهیه این مطلب از منابع زیر استفاده شده است :
کتاب گلزار شا عران و دیدار صالحان : تالیف عبدالرحمن عطاری
کتاب یاد ها و خاطره ها  نوشته  : حاج مصطفی نقیب

توجه : خواهشمند است در نقل مطالب و عکسهای ، این وبلاگ منبع را قید نمائید :ذکر منبع علاوه بر آنکه رعایت اخلاق حرفه‌یی است، مسوولیت صحت مطالب را نیز بر دوش منبع آن می‌اندازد، ضمن اینکه ذکر منبع حتما باید در بازانتشار اخبار اختصاصی رسانه‌های دیگر نیز رعایت شود؛ زیرا حاصل تلاش، کار و بینش تهیه کننده آن مطلب است.